DOWNTON ABBEY. WIELKI FINAŁ | BRITISH FILM FESTIVAL 2025 - wszystkie bilety

Opis wydarzenia:

[PL]
Serial DOWNTON ABBEY stworzony przez Juliana Fellowesa to jedna z najważniejszych brytyjskich produkcji telewizyjnych. Uwielbiany przez widownię i uznany przez krytykę filmową (aż 15 nagród Emmy) doczekał się trylogii kinowej, kontynuując historię arystokratycznej rodziny Crawley’ów oraz jej służby. Finał losów mieszkańców majestatycznego Downton Abbey przedstawia reżyser Simon Curtis, który doskonale odnajduje się w dworskiej manierze, brytyjskiej elegancji i przede wszystkim nostalgicznej atmosferze.
WIELKI FINAŁ to piękny hołd dla zmarłej w ubiegłym roku Maggie Smith (ikoniczna dama Violet Crawley), ale też proces pogodzenia się ze stratą i wypatrywania z nadzieją przyszłości, która jest w rękach młodego pokolenia. Przekłada się to oczywiście na fabułę filmu, w której czuć obecność ducha przeszłości – czy to w postaci potężnego portretu Violet, czy jej obecności w rozmowach o zbliżających się zmian. Jedną z nich są problemy wokół majątku rodziny Crawley’ów. Do Downton Abbey przyjeżdża Harold (Paul Giamatti), brat Cory Crawley, który zainwestował ich fortunę w nierentowne projekty i zadłużył się u doradcy finansowego Gusa Sambrooka (Alessandro Nivola) w czasie Wielkiego Krachu na Wall Street. Co gorsza, czarujący mąciciel wchodzi w bliską relację z Lady Mary (Michelle Dockery), która mierzy się ze skandalem obyczajowym i ostracyzmem ze strony dworskiego środowiska. Tymczasem, gdy arystokracja prowadzi eleganckie potyczki w kulturalnym tonie, przełom szykuje się u służby, w której młodzi przejmują stery nad dbaniem o Downton Abbey.

Film Curtisa pieczołowicie przedstawia lata 30. w Wielkiej Brytanii. W DOWNTON ABBEY niezmiennie nie brakuje przepięknej aranżacji przestrzeni, współczesnej kultury i nieskazitelnych kreacji. Z ekranu bije duma z dziedzictwa brytyjskiego, ale również otwartość na świeżą perspektywę nowego pokolenia. To opowieść o adaptowaniu się do zmian, zarówno przez możnych, jak i oddaną służbę, która uczy się od młodych wyrażania swojego stanowiska. Szczęśliwie, w finale DOWNTON ABBEY nostalgia nie wiąże się ze stagnacją, tylko z pięknym przeprocesowaniem przeszłości, by otworzyć się na przyszłość.

[ENG]
Created by Julian Fellowes, DOWNTON ABBEY remains one of the most iconic and beloved British television dramas of all time. Adored by audiences and lauded by critics, with an impressive 15 Emmy Awards to its name, the series has grown into a cinematic trilogy that continues the intertwined stories of the aristocratic Crawley family and their devoted household staff.
Directed by Simon Curtis, the long-awaited finale captures everything fans have cherished about the series: the stately manners, the unmistakable British elegance, and a profound sense of nostalgia. At its heart, however, THE GRAND FINALE stands as a heartfelt farewell to Maggie Smith, who passed away last year, and whose portrayal of the indomitable Dowager Countess Violet Crawley defined an era. The film is both a tribute and a meditation on loss, legacy, and the hopeful handover of tradition to a younger generation.
That passing of the torch is what we can feel in the story itself. The shadow of Violet still lingers - in whispered memories, her imposing portrait, and in the looming sense of change. Financial troubles once again threaten the Crawley estate, as Harold (Paul Giamatti), brother to Cora Crawley, returns to Downton after disastrous investments during the Wall Street Crash, leaving the family indebted to his financial adviser Gus Sambrook (Alessandro Nivola). Matters grow even more tangled when Gus begins a dangerously flirtatious friendship with Lady Mary (Michelle Dockery), whose divorce has already sparked scandal and disapproval within the aristocratic circles. While the upper floors of Downton echo with quiet intrigues and genteel disputes, downstairs a different kind of revolution is underway. The younger members of staff begin to take the reins, reshaping the running of the great house with fresh energy and conviction.
Curtis masterfully recreates the atmosphere of 1930s Britain, with all the opulent period detail fans have come to expect: sumptuous interiors, exquisite costumes, and the unmistakable pride of British heritage. Yet this is no mere exercise in nostalgia. THE GRAND FINALE balances reverence for the past with a clear-eyed embrace of the future - tells a story about adapting to change, both by the powerful and by devoted servants who learn from young people how to express their opinions - showing that even at Downton Abbey, time does not stand still.

Fortunately, in the finale of DOWNTON ABBEY, nostalgia is not associated with stagnation, but with a beautiful reprocessing of the past in order to open up to the future. It invites us to look back fondly - but, just as importantly, to look forward with hope.